گفتوگوی نابهنگام محمد نجفی و فریبا خاکزاد دربارهی سهم ما در جهانی که خودمان انتخابش نکردهایم
در جهانی پر از عوامل بیرونی، ساختارهای ناعادلانه و تصمیمهایی که پیش از ما گرفته شدهاند، آیا واقعاً میتوان گفت که “ما مسئول زندگی خودمان هستیم؟” یا این جمله تنها باری اضافه بر دوش آدمهاییست که همین حالا هم زیر فشار انتخابهایی محدود کمر خم کردهاند؟
در این گفتوگوی صمیمی نابهنگام، محمد و فریبا تلاش میکنند از میان تجربههای شخصی، مفاهیم رایج را زیر ذرهبین ببرند و به جای «مسئولیت» از واژهای دیگر سخن بگویند: عاملیت.
🔸 فرق مسئولیت با عاملیت چیست؟
🔸 چطور در جهانی نابرابر، همچنان نقش ایفا کنیم؟
🔸 آیا انتخاب نکردن هم خودش نوعی انتخاب است؟






2 پاسخ
این گفتوگو دقیقاً همان چیزی است که این روزها ذهنم را مشغول کرده: وقتی شرایط از قبل تعیین شدهاند، چطور میتوانیم جایگاه خودمان را پیدا کنیم؟ تفاوت بین مسئولیت و عاملیت واقعاً باز کنندهی چشم است و باعث میشود به جای احساس بار اضافی، به دنبال مسیرهایی باشیم که میتوانیم در آن اثرگذار باشیم. سؤال آخر هم بسیار عمیق است—انتخاب نکردن، خودش نوعی انتخاب است و این بینش میتواند تغییر دهنده نگاه ما به زندگی باشد.
کاملاً درست میگی! نگاه به عاملیت به جای مسئولیت، ما را از بار اضافی رها میکنه و تمرکز روی نقش خودمون توی زندگی و تصمیمها میگذاره. انتخاب نکردن واقعاً خودش یک انتخابه و وقتی این رو بپذیریم، حتی در شرایط نابرابر هم میتونیم اثرگذار باشیم.