اساس یک جامعه را مردم آن شکل میدهند و کشوری به توسعه پایدار میرسد که همسو با مسیر رشد و توسعه مردم آن کشور در حرکت باشد. به نوعی دیگر می توان گفت که رشد و توسعه هر کشور به سطح رشد و توسعه یافتگی مردم آن کشور بستگی دارد.
مسیری سخت و طولانی و بی پایان که همواره در نوسان و تلاطم اتفاق های مختلف روزگار، دچار فراز و نشیب می شود. مسیری که به تاب آوری نیاز دارد و پیوستگی پوست اندازی و شکستن قالب های سخت و فیکس ذهن و سبک تفکر انسان ها.
رشد و توسعه فردی را از کدام بخش جامعه شروع کنیم؟
من اگررشد و توسعه پیدا کنم، ما زندگی بهتری خواهیم ساخت. این جمله با تعریف رویکرد سیستمی و اثر جمعی میتواند باعث تغییرات بسیار زیادی در ابعاد مختلف زندگی ما شود.
اگر فرض کنیم که ماهیت یک کشور و مردم آن در قالب یک نهاد اجتماعی تعریف شود، طبیعتا این نهاد اجتماعی، مجموعه ای تلفیقی و متفاوت از جوامع کوچکتری است که شاید بتوان گفت که کوچکترین آنها خانواده است.
پس توسعه کشور از توسعه و رشد فرد به فرد اعضای هر خانواده شروع می شود، از من و تو.
اینجاست که نقش اثرگذار و اولویت آموزش و اهمیت درک، یادگیری و کاربستن مهارت های فردی، مهارتهای زندگی و مهارتهای رفتاری به عنوان ابتدایی ترین و زیرساختی ترین مفاهیم آموزشی در ساختار خانواده مشخص می شود.
درعین حال، نقش موثر یادگیری و کاربری مهارتهای رابطه، حل تعارض، ارتباط موثر، تصمیم گیری، تفکر انتقادی، فرزند پروری، مسئولیت پذیری و عاملیت، مدیریت زمان، حل مساله، خلاقیت، انعطاف پذیری، اعتماد، دگرمداری، تاب آوری، مدیریت بحران و انسان دوستی را نیز باید جدی گرفت.
نقش سلامت روان در توسعه فردی ما چیست؟
هرکدام از تکنیک ها و مفاهیم مهارتهای رفتاری صرفا در صورتی در جان و دل ما رخنه میکند که مغز و روان ما با این فرایندها همراه و همسو باشد و آن را پیوسته تمرین و تکرار کند. فکر و احساس و ویژگیهای روان ما نقش بسیار موثری در فرایند یادگیری ما دارند و ترکیبی نسبتا متعادل از رفتار مغز می تواند یادگیری را اثربخش کند.
اما گاهی بدلیل وجود پیش زمینه های دائمی مانند اضطراب، افسردگی، پرخاشگری های بالا، رفتارهای تکانه ای شدید، عدم وجود جرات ورزی در تعاملات، آسیب پذیری روان از بحران های زندگی، بی اعتمادی و منفی نگری، وسواس های فکری و بسیاری موارد دیگر، مغز امکان ورود به کاربرد تکنیک های جدید را ندارد و قدرت تغییر را از ما میگیرد.
در چنین شرایطی، اولویت و تمرکز اولیه باید بر بهبود وضعیت روح و درمان و ایجاد تعادل نسبی در آن باشد. پس داشتن سلامت روان نسبی، پیش نیاز و گام اول و موضوع مهم تری نسبت به یادگیری سایر مهارتهای زندگی و رشد و توسعه فردی در آنهاست.
نکته جالب آنکه اکثر افرادی که در مسیر توسعه فردی خود حرکت می کنند، گام های اول این مسیر را ناخودآگاه با هدف ایجاد حال بهتردر روح و روان و زندگی خود شروع کرده اند.
جهت مشاوره و جلسه آنلاین یا حضوری با ما در ارتباط باشید
ویژگی های شخصیتی و مدل ذهنی چگونه در ما شکل میگیرند؟
اینکه هر کدام از ما در طول سالهای زندگی خود چگونه درگیر و دار موضوع توسعه فردی بوده ایم و اصلا گزینه یا فرصت انتخابی برای آگاهی و شناخت نسبی و ورود به این حوزه را داشته ایم یا نه، کیفیت زندگی و ارتباطات امروز ما را رقم میزند.
اما خبر خوب آن است که از همین امروز که این مقاله را میخوانیم، می توانیم برای بالا بردن کیفیت حال و احوال، روح و روان و توانمندی های فردی خودمان قدمی برداریم.
نکته آن است که من و تویی که امروز به فکر توسعه فردی خود هستیم، سالهای سال، از همان کودکی که شخصیت ما شکل گرفته است، تحت تربیت نوع نگاه، سبک زندگی، باورها، تعصب ها، ویژگی ها، عادات رفتاری، زندگی زیسته و نزیسته و خواسته های بجا و نابجای پدر و مادر خود بوده ایم و یاد گرفته ایم که برای بقای خود در خانواده، همان مدلی باشیم که قانون خانه ما است.
ما حتی امروز که دیگر کودک خانواده نیستیم و مستقل و نسبتا آگاه شده ایم، با کمی تفاوت، ادامه مسیر و سبک تفکر خانواده خود را زندگی میکنیم. تلخ تر آنکه علاوه بر پدر و مادر، همه آنهایی که به هر نوعی در مسیر کودکی ما در خانه، مدرسه، دانشگاه، بازار کار و کسب، رابطه های دوستی و حتی تا همین امروز، سهمی در ایجاد باورهای عمیق ذهن ما داشته اند نیز، در مدلی که امروز اندیشه میکنیم، احساس میکنیم، رفتار میکنیم و در نقش های مختلف زندگی در جامعه حضور داریم، نقش داشته و دارند.
نقش خودآگاهی و خودشناسی در مسیر توسعه فردی چیست؟
طبیعتا تا شناخت نسبتا دقیق و عمیقی از خودمان و وضع موجود خودمان نداشته باشیم، نمیتوانیم سراغ بهبود و رشد و توسعه برویم. این اصل مهمی است که همیشه در تصمیم گیری، هدف گذاری و برنامه ریزی های مرتبط با هر حوزه ای باید رعایت شود. برای حل هر مساله ای باید سه موضوع شناخت وضعیت موجود ( برای مثال، آن گونه که الان هستی و زندگی میکنی)، شناخت وضعیت مطلوب ( برای مثال، آن گونه که میخواهی باشی و زندگی کنی)، چگونگی و راهکارهای رسیدن از وضع موجود به وضع مطلوب را مشخص کنیم.
حتی اگر در سالهای گذشته هدفگذاری های مرتبط با توسعه فردی خودمان را انجام داده ایم، این برنامه برای امروز ما مناسب نیست چون نیازهای ما نسبت به گذشته فرق کرده است و خود ما نیز دیگر همان فرد سالهای دور نیستیم و تغییرات زیادی داشته ایم.
راه های بسیاری برای شناخت و ایجاد آگاهی از وضع موجود روان و ویژگی های شخصیتی و پتانسیل ها و استعداد ها و مهارتهای نسبی ما وجود دارد که میتوان به مراجعه مستقیم به مشاوران حوزه روانشناسی و روانپزشکی، گفتگوهای عمیق کوچینگی، خودابرازی، انجام آزمون های استاندارد بررسی و شناخت ویژگی های فردی و سپس برنامه ریزی برای شروع مسیر توسعه فردی اشاره کرد.
خودآگاهی و شروع یادگیری مهارتهای زندگی و توسعه فردی و سازمانی را از کجا شروع کنیم؟
در سازمان ها هم معمولا از روش های مختلف کانون ارزیابی و توسعه منابع انسانی با رویکردهای مختلف ارزیابی، مصاحبه، خودارزیابی، مشاهده گری، بازی و گیمیفیکیشن، شبیه سازی اتفاقات واقعی و تعاملات مرتبط برای شناسایی ویژگی ها، پتانسیل ها و شایستگی ها و برنامه ریزی برای رشد پرسنل و مدیران استفاده می شود.
اگر جزو آن دسته افرادی هستی که پس از انجام مراحل بالا، به خودآگاهی و خودشناسی اولیه رسیدی و نتیجه گرفتی که به هر دلیلی، موضوعی در ویژگی های سلامت روان داری که باید بهبود یا درمان شود، اولویت تودر مسیر رشد و توسعه فردی، درمان روح و روان توست.
متخصصین ما در شرکت آرابن، به شما کمک میکنند تا در زمان کوتاه تری خودآگاهی اولیه ای نسبت به وضع موجود خود و آنگونه که هستی بدست آوری و دیدگاه شفاف تری نسبت به ویژگی های خود، گپ های رفتاری خود در تعاملات کار و زندگی و روابط شخصی و اجتماعی، تغییرات مورد نیاز برای بالابردن کیفیت زندگی و تحلیل مسیر پیش رو برای شروع توسعه فردی و بهبود و یادگیری مهارتهای فردی خود و رسیدن به آنچه میخواهی باشی داشته باشی.
از همین امروز شروع کن.
